KÖSEM SULTAN ( 3.bölüm Sultan Ahmet'in Kararı)

(sultan Ahmet han terasında İstanbul'un manzarasına bakarak düşüncelere dalar. Ve aklına gelen ilk şey Hatice'nin o masum yüzü olur. Bir süre sonra aklındaki düşüncelerinden kurtulur ve bir karara varır. Bu kararı yeterince düşünmüş ve artık uygulaması gerektiğine karar vermiştir. Acele ile validesi Handan sultanın yanına gitmek üzere odadan çıkar ve hareme doğru yol alır.)

                                   HAREM:

Dildar kalfa- Kızlar haydi hepiniz ellerinize bir kova su ve bez alın ve haremin her yerini güzelce temizleyin. Haydi bakalım işe koyulalım.

( Kösem kalkmaz, Dildar kalfa yanına gider)

Dildar kalfa- Hey divane, senin aklın nerde? Söylediklerimi işitmedin mi? Kalk haydi.
Kösem- Eğer dün gece Safiye sultan engel olmasaydı şuanda temizlik yapıyor olmayacaktım. Ahmet'in yanında olacaktım.
Dildar kalfa- Gel şöyle köseye ( Kösem'i kızların yanından biraz öteye götürür.) Senin kellen gövdene ağır mı geliyor hatun, ha? Ağzından çıkanlara dikkat et. Burada bin kere düşünmeli ondan sonra konuşmalısın. Aksi halde denizin dibini boylarsın.
Kösem- Ne dedim şimdi ben? Yalan mı söylediklerim?
Dildar kalfa- Yalan değil ama yerin kulağı var Safiye sultan arkasından konuştuğunu duyabilir. Veya hünkara "Ahmet" dediğin için kellen gidebilir. Anladın mı beni?
Kösem- Burada ne dersem kellem gidiyor zaten anladım. Tamam.
Kapı ağası- Destur, Sultan Ahmet Han hazretleri.
Dildar kalfa- Çabuk olun, sıraya geçin. Hünkar geçene kadar da başınızı kaldırmayın.

( Sultan Ahmet Han yoldan geçerken kösemi görür. Onun yanından geçerken biraz bekler, Kösem'in onu durdurmasını ister ama Kösem yerinden kımıldayamaz ve Ahmet Han oradan geçip gider. Zavallı Kösem ise "Ahmet, neden beni böyle bekletirsin. Beni seni çok bekledi. Çok sevdi." demek ister ama öyle çok utanır, sultan kendisini yanlış anlar diye öyle çok korkar ki heykel taşı gibi dikilip kalır yerine, kımıldayamaz. Bir süre sonra Ahmet Han validesinin odasına varır.)

Ahmet han- Validem (ellerini öper.)
Handan Valide Sultan- Hoş geldin aslanım.
Ahmet han- Validem sizinle konuşmak istediğim mühim bir mevzu var. Biraz yalnız kalalım.
Handan Valide Sultan- Çıkın dışarı aslanımla beni yalnız bırakın. Nedir mühim olan aslanım? İnşallah kötü bir şey yoktur.
Ahmet han- Kötü bir şey değil validem. Ben çok düşündüm ve kendimle ilgili bir karara vardım. Lakin sizinle konuşmadan bu kararımı uygulamak istemedim.
Handan Valide Sultan- Neymiş bu karar aslanım? Anlat hele validene.
Ahmet han- Validem ben Mahpeyker hatun ile izdivaç isterim.
Handan Valide Sultan- İzdivaç mı? Hem Mahpeyker de kim?
Ahmet han- Hareminizde ki  hatunlardan biri, hani asıl adı Anastasya olan papaz kızı. Bosna'dan gelmişti buraya hatırladınız mı?
Handan Valide Sultan- Hatırladım da onun adı Mahpeyker değil, Hatice aslanım.
Ahmet han- Benim için Mahpeyker validem. Benim Mahpeyker'im, Ay yüzlüm. Neyse validem verdiğim karar hakkında ne düşünüyorsunuz?
Handan Valide Sultan- Aslanım açık konuşmak gerekirse nikaha gerek duymuyorum. Sen hangi hatunu istersen söyle, validen onu sana getirir. Lakin sen diyorsun ki ben bu hatunu sevdim, nikahıma almak isterim, o halde nasıl istiyorsan öyle yap aslanım. Karşında duracak değilim. Hem sen ne zaman bir şey istiyorum dedin de validen sana hayır dedi?
Ahmet han- Validem benim. Allah sizi başımızdan eksik etmesin. Madem sizde uygun gördünüz en kısa sürede olsun bu nikah.
Handan Valide Sultan- Olur elbet aslanım da bir sorun var.
Ahmet han- Nedir o validem?
Handan Valide Sultan- Büyük validen Safiye, nedendir bilinmez lakin bu hatundan hiç haz etmez. Hatun halvete gitsin desek ona bile karşı çıkar, haremi başımıza yıkar. Değil ki nikah.

Ahmet han- Büyük valideme saygım sonsuz validem. Öyle ki onu kaideler gereği eski saraya göndermem gerekirken göndermedim. Lakin kimse bunu benim zayıflığımdan dolayı yaptığımı düşünmesin. Hünkar benim ve bu sarayda benim emirlerim geçerlidir. Harem de ise benim validem olarak sizin emirleriniz geçerli. Ben artık gideyim. sizde yavaş yavaş hatunu hazırlamaya başlayın. Hayırlı günler validem.
Handan Valide Sultan- Hayırlı günler aslanım.
 
( Ahmet han odadan çıkar.) 

 

Handan Valide Sultan-Safiye sultan, bu haremden gitmene az kaldı bunu hissedebiliyorum. Pek yakında haremin tek bir sahibi olacak. O da ben.

                                           Bölüm Sonu.